intussen met stevige stapbeentjes!
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Anne
24 September 2009 | Ecuador, Guamote
Hier ben ik weer met een vervolgverslagje. De afgelopen dagen zijn zçecht omgevlogen!! We zijn na Baños verder gereisd naar Latacunga, onze uitvalsbasis voor een aantal fikse wandelingen.
De eerste dag zijn we met een busje en gids Marcial naar het kratermeer van Quilotoa gereden. Op een hoogte van 3800m kan ik zeggen dat je je hartje serieus voelt tekeer gaan. Toch zijn we in de namiddag nog vanuit onze Cabañas 400 meter afgedaald naar het meer vanaf de kraterrand. Tijdens het afdalen zijn de 4 meisjes wat eerder teruggekeerd owv blauwe nagels, tintelende vingers, ademhalingsproblemen, ... Flink Anneke is dan met de 4 jongens verder afgezakt tot beneden. Afdalen ging goed, het naar boven klimmen was wel even hard doorgaan, mede doordat het donker aan het worden was. Fier dat het toch gelukt is, en ditmaal zonder hoogteklachten (het hijgen en tikkertje niet meegerekend). De hele nacht was het precies happen naar adem, en niet tot je keerpunt (de term die we in ons groepje gebruiken voor net niet genoeg te kunnen) geraken in je ademhaling is niet geruststellend. Maar...ideaal voor de acclimatisatie.
Dag 2 een volgende stevige tocht van 6 uur met een prachtige omgeving. Aardappelveldjes met panfluitmuziek van de werkende mensen op de achtergrond, diepe canyons, woestijnlandschapjes, hier en daar een nieuw plantje ontdekken en tussendoor goed afzien, geeft aan het einde van de wandeling een heerlijk gevoel! Uitgeteld van het stappen zijn we 's avonds blij als we in ons bedje kunnen kruipen.
De derde wandeldag was de maks! Naar de Cotopaxi!! De hoogst actieve vulkaan ter wereld (of was het nu Zuid Amerika?), daar willen we toch wel een stapje op gezet hebben. We rijden tot de parking van 4500m en stijgen tot 4800m, aan de eerste hut. Ik had schrik voor de gevolgen van de hoogte, maar echt geen last. Kan het lichaam er tegen of is het de Diamox die toch een beetje helpt en niet enkel veel plasmomenten teweeg brengt? De klim ging supervlotm op een uurtje waren we boven, een stuk eenvoudiger dan de eerste wandeling. Tijdens het stappen wordt de top steeds meer zichtbaar. Echt super met wat een zicht we beloond werden.
(Papa, ooit moeten we hier ook eens opgaan. Het kriebelt als je de klimmers met hun materiaal aan de hut ziet aankomen!)
Middageten in de hut, dan nog een half uurtje stappen naar de gletsjerrand, je ziet ook hier duidelijk de gevolgen van de opwarming van de aarde... Onder de top komen de fumarolen uit de rostwand, echt wel een actieve vulkaan dus!
Na deze felle stapdagen konden we gisterenavond de Fiestas de la Mama Negra bijwonen. Een parade (vergelijk het met een karnavalsstoet van bij ons) met verkleedde mensen, sjamanen, veel brouwsels alcohol, perfecte dansjes, vuurwerk, muziek overal, ... De ideale afsluiter van het Latacunga avontuur.
Vandaag hebben we dan de bus verder genomen naar Saquisili om heel vroeg de dierenmarkt te bezoeken. Niet echt geschikt voor gevoelige kijkertjes. Man man, de geluiden van krijsende varkens die aan het poten en oren vooruit worden getrokken, blijven me waarschijnlijk nog een tijdje bij. Gaia is hier duidelijk nog niet langsgeweest. Buiten varkentjes, groot en klein, staan er ook massa's kalfjes en koeien, schaapjes, enkele ezels en lama's, echt iedereen loopt met zijn investering aan de leiband op straat. Na het dierengebeuren toch nog even de artisaniamarkt bezocht om intussen de boel te kunnen verwerken.
Dan zijn we doorgereden naar Guamote, waar we deze namiddag zijn beland bij Inti Sisa, een Belgisch project met een schooltje, naaiatelier en pc-lessen. Ook hier is er markt, en hier loopt geen toerist rond. Wij zijn de attractie voor de mensen. De omgekeerde wereld dus... Ook hier weer varkentjes aan de leiband, doodgaande kippen in een hoekje en schaapjes vastgebonden op het dak van de bus.
Je leest het, ik voel me hier weer super en mijn ogen blijven opengaan in dit prachtcontinent!!
Tot snel allemaal!!!
Anne
De eerste dag zijn we met een busje en gids Marcial naar het kratermeer van Quilotoa gereden. Op een hoogte van 3800m kan ik zeggen dat je je hartje serieus voelt tekeer gaan. Toch zijn we in de namiddag nog vanuit onze Cabañas 400 meter afgedaald naar het meer vanaf de kraterrand. Tijdens het afdalen zijn de 4 meisjes wat eerder teruggekeerd owv blauwe nagels, tintelende vingers, ademhalingsproblemen, ... Flink Anneke is dan met de 4 jongens verder afgezakt tot beneden. Afdalen ging goed, het naar boven klimmen was wel even hard doorgaan, mede doordat het donker aan het worden was. Fier dat het toch gelukt is, en ditmaal zonder hoogteklachten (het hijgen en tikkertje niet meegerekend). De hele nacht was het precies happen naar adem, en niet tot je keerpunt (de term die we in ons groepje gebruiken voor net niet genoeg te kunnen) geraken in je ademhaling is niet geruststellend. Maar...ideaal voor de acclimatisatie.
Dag 2 een volgende stevige tocht van 6 uur met een prachtige omgeving. Aardappelveldjes met panfluitmuziek van de werkende mensen op de achtergrond, diepe canyons, woestijnlandschapjes, hier en daar een nieuw plantje ontdekken en tussendoor goed afzien, geeft aan het einde van de wandeling een heerlijk gevoel! Uitgeteld van het stappen zijn we 's avonds blij als we in ons bedje kunnen kruipen.
De derde wandeldag was de maks! Naar de Cotopaxi!! De hoogst actieve vulkaan ter wereld (of was het nu Zuid Amerika?), daar willen we toch wel een stapje op gezet hebben. We rijden tot de parking van 4500m en stijgen tot 4800m, aan de eerste hut. Ik had schrik voor de gevolgen van de hoogte, maar echt geen last. Kan het lichaam er tegen of is het de Diamox die toch een beetje helpt en niet enkel veel plasmomenten teweeg brengt? De klim ging supervlotm op een uurtje waren we boven, een stuk eenvoudiger dan de eerste wandeling. Tijdens het stappen wordt de top steeds meer zichtbaar. Echt super met wat een zicht we beloond werden.
(Papa, ooit moeten we hier ook eens opgaan. Het kriebelt als je de klimmers met hun materiaal aan de hut ziet aankomen!)
Middageten in de hut, dan nog een half uurtje stappen naar de gletsjerrand, je ziet ook hier duidelijk de gevolgen van de opwarming van de aarde... Onder de top komen de fumarolen uit de rostwand, echt wel een actieve vulkaan dus!
Na deze felle stapdagen konden we gisterenavond de Fiestas de la Mama Negra bijwonen. Een parade (vergelijk het met een karnavalsstoet van bij ons) met verkleedde mensen, sjamanen, veel brouwsels alcohol, perfecte dansjes, vuurwerk, muziek overal, ... De ideale afsluiter van het Latacunga avontuur.
Vandaag hebben we dan de bus verder genomen naar Saquisili om heel vroeg de dierenmarkt te bezoeken. Niet echt geschikt voor gevoelige kijkertjes. Man man, de geluiden van krijsende varkens die aan het poten en oren vooruit worden getrokken, blijven me waarschijnlijk nog een tijdje bij. Gaia is hier duidelijk nog niet langsgeweest. Buiten varkentjes, groot en klein, staan er ook massa's kalfjes en koeien, schaapjes, enkele ezels en lama's, echt iedereen loopt met zijn investering aan de leiband op straat. Na het dierengebeuren toch nog even de artisaniamarkt bezocht om intussen de boel te kunnen verwerken.
Dan zijn we doorgereden naar Guamote, waar we deze namiddag zijn beland bij Inti Sisa, een Belgisch project met een schooltje, naaiatelier en pc-lessen. Ook hier is er markt, en hier loopt geen toerist rond. Wij zijn de attractie voor de mensen. De omgekeerde wereld dus... Ook hier weer varkentjes aan de leiband, doodgaande kippen in een hoekje en schaapjes vastgebonden op het dak van de bus.
Je leest het, ik voel me hier weer super en mijn ogen blijven opengaan in dit prachtcontinent!!
Tot snel allemaal!!!
Anne
-
25 September 2009 - 06:33
Mama:
leuk hoor Anne!
Buiten die arme diertjes waar het allemaal niet zo nauw mee steekt.
Als ik het allemaal lees, zou ik zo vertrekken. Maar de moederplicht om het "kleine" Liesje is nog te sterk en het "kleine" Lonneke is er bovendien ook nog. Wie weet belanden papa en ik later wel in Zuid-Amerika.....Keep on dreaming.
Kus van je mams -
25 September 2009 - 07:55
Maffie:
ha, als jij de moeite doet om je verhaal twee keer te posten, zal ik ook mijn reactie twee keer posten he :)
....die van ons ook hoor Anne, aangezien je alles zo mooi beschrijft! 'k heb 't al op 't lijstje bijgezet, vooral de cotopaxi!! Nog heel veel plezier daar en tot snel!... -
26 September 2009 - 09:29
Lonne:
Hey zus!!
Het klinkt daar echt geweldig! Toch iemand van ons die geniet van zijn avonturen in het buitenland:)
Ik ben intussen al weer volop bezig in Leuven en het voelt alsof ik nooit ben weggeweest..:)
Tot snel en geniet er daar nog van!
xx -
26 September 2009 - 16:42
Lieselot:
Hey Anne!
Dat klinkt allemaal super!! Doet dat goed daar en blijven genieten!!
Dikke kus -
27 September 2009 - 15:00
Lieve:
WOW Anne!!! ben toch wel beetje jaloers hoor, moet ik eerlijk toegeven!! Dit jaar ga je je leven niet vergeten!! Wat een belevenissen allemaal... Valt je groep goed mee? Je bent ondertussen ook gespot in de flair:)
Geniet er 100% van en veeel foto's trekken, want ben weer reuze benieuwd om toch ook een beetje mee te krijgen van dat land...
knuffel
-
27 September 2009 - 17:26
Caro:
Goh zeg, moet toegeven dat het bij mij ook wel kriebelt als ik dit allemaal lees... Zeker nu ik weer met Spaans ben begonnen!
Als je terug bent en eens in Hasselt of zo wilt afspreken, dan laat je maar iets weten he!
Liefs -
28 September 2009 - 06:28
Ellen F:
Hallo Anne,
amai, sla het maar allemaal goed op daarachter en trek maar heel veel fotootjes want ik kan het me toch niet allemaal voorstellen... :-)
Meid doe het goed daarachter en geniet nog met volle teugen!
Dikke knuffel en tot gauw -
29 September 2009 - 10:07
Sophie:
Liefste Schrootje,
Ik krijg er kippevel van en tranen in mijn ogen als ik al die verhalen lees! Je kan het zo mooi verwoorden, ik voel zo je hart tikken, je ogen opengaan en je nieuwsgierigheid. Natuurlijk denk ik altijd weer terug aan die zalige weken met jou 2 jaar geleden; Ik ben zo blij dat het keer op keer weer superervaringen blijken te worden, dat je elke reis en expeditie ten volle en voor altijd in je opneemt! Je zal er volgend jaar op school wel veel aan hebben denk ik. We missen je daar hoor. Een Barcelona-reis voorbereiden zonder jou is anders. Maar je bent nog lang niet terug, en maar goed voor jou! genier ervan, tot snel en laat de jeugd daar nog een paar dagen zwoegen he! :)
besitos!
sophie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
