intussen met stevige stapbeentjes!

Hier ben ik weer met een vervolgverslagje. De afgelopen dagen zijn zçecht omgevlogen!! We zijn na Baños verder gereisd naar Latacunga, onze uitvalsbasis voor een aantal fikse wandelingen.
De eerste dag zijn we met een busje en gids Marcial naar het kratermeer van Quilotoa gereden. Op een hoogte van 3800m kan ik zeggen dat je je hartje serieus voelt tekeer gaan. Toch zijn we in de namiddag nog vanuit onze Cabañas 400 meter afgedaald naar het meer vanaf de kraterrand. Tijdens het afdalen zijn de 4 meisjes wat eerder teruggekeerd owv blauwe nagels, tintelende vingers, ademhalingsproblemen, ... Flink Anneke is dan met de 4 jongens verder afgezakt tot beneden. Afdalen ging goed, het naar boven klimmen was wel even hard doorgaan, mede doordat het donker aan het worden was. Fier dat het toch gelukt is, en ditmaal zonder hoogteklachten (het hijgen en tikkertje niet meegerekend). De hele nacht was het precies happen naar adem, en niet tot je keerpunt (de term die we in ons groepje gebruiken voor net niet genoeg te kunnen) geraken in je ademhaling is niet geruststellend. Maar...ideaal voor de acclimatisatie.
Dag 2 een volgende stevige tocht van 6 uur met een prachtige omgeving. Aardappelveldjes met panfluitmuziek van de werkende mensen op de achtergrond, diepe canyons, woestijnlandschapjes, hier en daar een nieuw plantje ontdekken en tussendoor goed afzien, geeft aan het einde van de wandeling een heerlijk gevoel! Uitgeteld van het stappen zijn we 's avonds blij als we in ons bedje kunnen kruipen.
De derde wandeldag was de maks! Naar de Cotopaxi!! De hoogst actieve vulkaan ter wereld (of was het nu Zuid Amerika?), daar willen we toch wel een stapje op gezet hebben. We rijden tot de parking van 4500m en stijgen tot 4800m, aan de eerste hut. Ik had schrik voor de gevolgen van de hoogte, maar echt geen last. Kan het lichaam er tegen of is het de Diamox die toch een beetje helpt en niet enkel veel plasmomenten teweeg brengt? De klim ging supervlotm op een uurtje waren we boven, een stuk eenvoudiger dan de eerste wandeling. Tijdens het stappen wordt de top steeds meer zichtbaar. Echt super met wat een zicht we beloond werden.
(Papa, ooit moeten we hier ook eens opgaan. Het kriebelt als je de klimmers met hun materiaal aan de hut ziet aankomen!)
Middageten in de hut, dan nog een half uurtje stappen naar de gletsjerrand, je ziet ook hier duidelijk de gevolgen van de opwarming van de aarde... Onder de top komen de fumarolen uit de rostwand, echt wel een actieve vulkaan dus!

Na deze felle stapdagen konden we gisterenavond de Fiestas de la Mama Negra bijwonen. Een parade (vergelijk het met een karnavalsstoet van bij ons) met verkleedde mensen, sjamanen, veel brouwsels alcohol, perfecte dansjes, vuurwerk, muziek overal, ... De ideale afsluiter van het Latacunga avontuur.

Vandaag hebben we dan de bus verder genomen naar Saquisili om heel vroeg de dierenmarkt te bezoeken. Niet echt geschikt voor gevoelige kijkertjes. Man man, de geluiden van krijsende varkens die aan het poten en oren vooruit worden getrokken, blijven me waarschijnlijk nog een tijdje bij. Gaia is hier duidelijk nog niet langsgeweest. Buiten varkentjes, groot en klein, staan er ook massa's kalfjes en koeien, schaapjes, enkele ezels en lama's, echt iedereen loopt met zijn investering aan de leiband op straat. Na het dierengebeuren toch nog even de artisaniamarkt bezocht om intussen de boel te kunnen verwerken.
Dan zijn we doorgereden naar Guamote, waar we deze namiddag zijn beland bij Inti Sisa, een Belgisch project met een schooltje, naaiatelier en pc-lessen. Ook hier is er markt, en hier loopt geen toerist rond. Wij zijn de attractie voor de mensen. De omgekeerde wereld dus... Ook hier weer varkentjes aan de leiband, doodgaande kippen in een hoekje en schaapjes vastgebonden op het dak van de bus.

Je leest het, ik voel me hier weer super en mijn ogen blijven opengaan in dit prachtcontinent!!

Tot snel allemaal!!!
Anne